Główną cechą pisarstwa Doroty Karaś i Marka Sterlingowa jest umiejętność zaciekawienia i „wciągnięcia” czytelnika. „Urban” to biografia, można powiedzieć, narracyjna – obfitująca w scenki i dialogi, przy których czytelnik nieraz może złapać się za głowę, zastanawiając się: „skąd oni to wiedzą?!”. Autorzy, doświadczeni dziennikarze, potrafią sprawić, że pieczołowicie zebrane i ustawione w opowieść fakty świetnie […]

Kręte są ścieżki ludzkich relacji – o tym na pewno każdy z nas miał szansę się przekonać. Profesor Zbigniew Lew-Starowicz, mający za sobą lata doświadczenia jako terapeuta, jest chyba najlepszą osobą, by te zagadki miłości, przyjaźni i seksualności rozwikłać.

Maturzyście nieustannie towarzyszy przymiotnik „ostatni”. Bo przecież to ostatni rok w liceum, ostatnia klasa, ostatnie lekcje różnych przedmiotów, ostatnie rozmowy na korytarzach, spojrzenia i urywki zdań. Jeśli wierzyć, że w świecie książek nic nie dzieje się przypadkowo, to lektura „Ostatniego rozdania” właśnie w wakacje przed klasą maturalną nie mogła być przypadkiem.

W „Powracającej fali” powraca do nas wiele tematów, żywotnych i aktualnych w epoce Bolesława Prusa. Stosunki pracownicze, rodzinne, miłość – nie powinny tu nikogo dziwić. Podobnie jest z zagadnieniem pracy, wyjątkowo charakterystycznym dla pozytywizmu, które stało się centralną osią „Powracającej fali”.             Bohaterami są dwaj przyjaciele, diametralnie różni od siebie: fabrykant Gotlieb Adler i pastor Marcin Böhme. Ukazanie ich obu jako przeciwstawnych sobie charakterów, światopoglądów i sposobów myślenia jest pierwszą antynomią widoczną w utworze

  Trudno czytać wielkie dzieła klasyków rosyjskiej literatury i rozkoszować się nimi, mając z tyłu głowy dojmujące obrazy rosyjskich zbrodni na Ukrainie. Podobnie trudno jest powiedzieć cokolwiek nowego o książkach, które w świadomości ludzi z całego świata funkcjonują od dekad i były po wielokroć interpretowane oraz opracowywane. Wydaje się jednak, że miarą wielkości dzieła jest możliwość jego ciągłego aktualizowania wobec wydarzeń współczesności. Może dlatego warto wracać na niwę rosyjskiej XIX-wiecznej literatury z myślą o nowych drogach jej odczytania.

„Kto rządzi przeszłością, rządzi przyszłością” – czytamy u Orwella. Te słowa nabierają nowego znaczenia i po stokroć zmuszają do przemyśleń czytelnika „Schronu przeciwczasowego”, książki autorstwa Georgiego Gospodinowa, obecnie najbardziej rozpoznawalnego bułgarskiego pisarza.

HARUKI MURAKAMI „PIERWSZA OSOBA LICZBY POJEDYNCZEJ” Młodzi ludzie bardzo często reagują alergicznie na wspomnienia o czasach młodości rodziców czy dziadków. Powroty do przeszłości są nieraz wypełnione goryczą czy tęsknotą do utraconego raju młodości. Japończyk Haruki Murakami jest od dawna wymieniany w gronie pretendentów do Literackiej Nagrody Nobla. Zbiorem opowiadań „Pierwsza osoba liczby pojedynczej”, będący już […]

Każdego dnia słyszymy dziesiątki rozmów. W szkole, w pracy, w autobusie – znaczna liczba ludzi pogrąża się w rozmowie. Zasłyszane słowa często ulatują z naszej głowy tak szybko, jak się do niej dostały. Nikt przecież nie będzie zaprzątał sobie głowy rozmową dwóch staruszek w autobusie! Nikt poza Elizą Kącką.

W powieści „Niepokój przychodzi o zmierzchu” nic nie jest zupełnie zwyczajne czy bezcelowe. Rzadko spotyka się książkę, która tak przyciąga, a jednocześnie odrzuca czytelnika