O językowej ekwilibrystyce w publicznych wypowiedziach Michał Rusinek – literaturoznawca, pisarz, tłumacz i wieloletni sekretarz noblistki Wisławy Szymborskiej – pisze nie po raz pierwszy. Wystarczy wspomnieć o znakomitych „Pypciach na języku” czy „Mrocznym erosie”. Autor sprawnie, z dużą dawką ironii i humoru rozlicza naszych polityków różnych partii, ugrupowań czy inicjatyw społecznych, z wszystkich stron polskiej sceny politycznej, niezależnie od ich poglądów

Drodzy Czackiewicze, Belfer czytający przez ostatnie 2 tygodnie był Belfrem oglądającym, ponieważ 1.06. zakończyły się 44. Warszawskie Spotkania Teatralne, które dały mi możliwość obejrzenia 11 najlepszych spektakli z różnych polskich miast. Kto jeszcze nie uczestniczył w tym wydarzeniu, a jest zwierzęciem teatralnym, może zarezerwować sobie czas w maju przyszłego roku. Teatr to wspaniałe medium, które […]

Główną cechą pisarstwa Doroty Karaś i Marka Sterlingowa jest umiejętność zaciekawienia i „wciągnięcia” czytelnika. „Urban” to biografia, można powiedzieć, narracyjna – obfitująca w scenki i dialogi, przy których czytelnik nieraz może złapać się za głowę, zastanawiając się: „skąd oni to wiedzą?!”. Autorzy, doświadczeni dziennikarze, potrafią sprawić, że pieczołowicie zebrane i ustawione w opowieść fakty świetnie […]

Kręte są ścieżki ludzkich relacji – o tym na pewno każdy z nas miał szansę się przekonać. Profesor Zbigniew Lew-Starowicz, mający za sobą lata doświadczenia jako terapeuta, jest chyba najlepszą osobą, by te zagadki miłości, przyjaźni i seksualności rozwikłać.

Maturzyście nieustannie towarzyszy przymiotnik „ostatni”. Bo przecież to ostatni rok w liceum, ostatnia klasa, ostatnie lekcje różnych przedmiotów, ostatnie rozmowy na korytarzach, spojrzenia i urywki zdań. Jeśli wierzyć, że w świecie książek nic nie dzieje się przypadkowo, to lektura „Ostatniego rozdania” właśnie w wakacje przed klasą maturalną nie mogła być przypadkiem.

Jakież to tajemnice mogą skrywać kolory? I co tak intryguje w historii barw? Kassia St Clair zgłębia ten temat w swej szczególnej monografii kolorów – znanych, zapomnianych, modnych czy nawet… niebezpiecznych. Opowieść o tym, skąd się wzięły, ujawnia przy okazji pomysłowość, determinację, pasję i złożoność ludzkiej natury, a niekiedy nawet skłonność do dziwactw. Bowiem historia kolorów to dzieje człowieka.

Zofia, Zosia, Zośka, Zocha… słowem: Stryjeńska (1891-1976). Była bez wątpienia postacią nieszablonową. Najwybitniejszą polską malarką dwudziestolecia między wojnami. Jako artystka i kobieta – niezwykle utalentowana i zawsze niezależna. Nerwowa i niespokojna. Nieraz przyszło jej za to słono płacić. Sam podtytuł książki pani Kuźniak znakomicie oddaje temperament malarki: diabli nadali! Jakby była kimś wściekłym lub zniecierpliwionym, dzikim lub nieprzystosowanym do życia w przyzwoitym społeczeństwie…

W „Powracającej fali” powraca do nas wiele tematów, żywotnych i aktualnych w epoce Bolesława Prusa. Stosunki pracownicze, rodzinne, miłość – nie powinny tu nikogo dziwić. Podobnie jest z zagadnieniem pracy, wyjątkowo charakterystycznym dla pozytywizmu, które stało się centralną osią „Powracającej fali”.             Bohaterami są dwaj przyjaciele, diametralnie różni od siebie: fabrykant Gotlieb Adler i pastor Marcin Böhme. Ukazanie ich obu jako przeciwstawnych sobie charakterów, światopoglądów i sposobów myślenia jest pierwszą antynomią widoczną w utworze

  Trudno czytać wielkie dzieła klasyków rosyjskiej literatury i rozkoszować się nimi, mając z tyłu głowy dojmujące obrazy rosyjskich zbrodni na Ukrainie. Podobnie trudno jest powiedzieć cokolwiek nowego o książkach, które w świadomości ludzi z całego świata funkcjonują od dekad i były po wielokroć interpretowane oraz opracowywane. Wydaje się jednak, że miarą wielkości dzieła jest możliwość jego ciągłego aktualizowania wobec wydarzeń współczesności. Może dlatego warto wracać na niwę rosyjskiej XIX-wiecznej literatury z myślą o nowych drogach jej odczytania.

Czarodziejska góra Tomasza Manna to niemiecka powieść arcydzieło, utwór uniwersalny, który można czytać wiele razy, odnajdując w nim nowe wartości, wątki i motywy. Bohaterem książki jest Hans Castorp, który przybywa do uzdrowiska Davos w odwiedziny do swego chorego na gruźlicę kuzyna Joachima, zamierza tam pozostać jakiś czas, ale jego pobyt przedłuża się aż do siedmiu lat.