„…”

Osiemnaście lat

A taki piękny wydawał się świat

Kiedy skończyłam osiemnaście lat!

 

Poszliśmy do parku. Czy wiesz, jak się bawię

Gdy idę do parku i leżę na trawie?

Jedliśmy słodkie bezy, puchate jak sen

I tak spędziliśmy cały długi dzień.

 

A kiedy dzień  się skończył, to pomyśleliśmy

Że przyjemnie będzie pochodzić wzdłuż Wisły.

Więc poszliśmy nad rzekę, przeszliśmy bulwarem

I chociaż wiało, to nam zimno nie było wcale

 

Niebo było ciemne, i wiesz jak się bawię

Gdy mogę bezgwiezdność oglądać na jawie?

Zresztą, po co mi gwiazdy, a szczególnie latem

Kiedy mam dookoła miasto pełne świateł?

 

Ale tak było dawniej, tak to było w maje.

Przyszła jesień, świat płacze, i mi samej wcale

Więcej ten świat, mimo młodości, piękny się nie zdaje.

 

więcej na Galeria wzięta OLGA M. – wiersze

Skip to content