Ireneusz Morawski

„Opowieść dla przyjaciela”? Prawie, choć wcześniej i odwrotnie. Ireneusz Morawski pisze listy tak piękne, ważne, czułe i intymne – jak gdybyśmy dostali drugą, brakującą część opowieści. Czyta się wspaniale, bo każdy z listów jest dziełem literackim. Jednocześnie – z pewnym smutkiem a raczej: nostalgią. Warto przeczytać. Dość, że sam tytuł jest fragmentem jednego z listów:
Tylko mnie pogłaszcz… Ucałuj! Zaduś! Potem już będzie wszystko, jak zechcesz. Może być nic, a może być to… Rozłóż mi zapach majowy na stole, Ty jesteś majowa i pewnie lubisz barszcz z uszkami.

polecam
Ania Darewska

Józef Tischner

Jak dobrze czytać dzienniki! Nie można za często, ale te, które ukazują się drukiem – jak najbardziej. Pamiętnik dorastającego Tischnera pozwala zrozumieć, jak młodość ukształtowała późniejszego myśliciela. Zostawia z przemyśleniem i wrażeniem, ale przede wszystkim z uśmiechem (bo trzeba przyznać, że nawet Tischnera zapiski młodzieńcze czyta się doskonale). I jeszcze jednym: niezachwianą wiarą w człowieka, z szacunkiem i z nadzieją.
Pomieszania klepek obawiać się nie należy, choć tak właśnie sam siebie trzynastoletni Józef opisał…

polecam
Ania Darewska

Jarosław Kamiński

Czytamy dwie historie. Czy raczej – jedną, ale opowiedzianą przez dwie całkiem różne kobiety. O  młodości w latach sześćdziesiątych, o pracy w telewizji i miłości. Zupełnie innymi słowami, z różną wrażliwością i stosunkiem do wydarzeń. Prawie nic nie łączy Niny i Lidki, ale w obu opowieściach jest ona. Lola. Wsiąknęła w życie obu i złączyła je w osobliwy sposób.
Zmienne sposoby narracji i stylizację mogą z początku odrobinę męczyć, ale wnoszą ogromnie dużo – z chaosu tworzą pełną historię, która klaruje się coraz bardziej z każdą stroną… znowu ona, znowu Lola. Tylko. 

polecam
Ania Darewska