POLSKI TEATR

Tekst UCHWAŁY
http://orka.sejm.gov.pl

Warszawa.”Kordian” Juliusza Słowackiego w reż. Jana Englerta to jedna z propozycji Teatru Narodowego w Warszawie na jubileusz 250-lecia polskiego teatru. 

Dokładna data rocznicy 250-lecia polskiego teatru, utworzonego z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, przypada 19 listopada 2015 r.

Z tej okazji – jak zapowiedział dyrektor Teatru Narodowego w Warszawie Krzysztof Torończyk – widzowie będą mogli obejrzeć „Kordiana” Juliusza Słowackiego w interpretacji Jana Englerta. Ponadto z okazji jubileuszu teatr przedstawi dzieła Adama Mickiewicza; będą to „Dziady” i „Pan Tadeusz”. – Mickiewicz i Słowacki to są fundamentalne nazwiska w literaturze polskiej, które przy okazji tego niezwykłego święta powinny być w sposób szczególny wyeksponowane „Dziady” w reżyserii litewskiego twórcy Eimuntasa Nekrosiusa będą miały premierę w grudniu przyszłego roku. Litwin pokaże „Dziady”. To może być interesujące, do tej pory pokazywaliśmy „Dziady” w polskich kategoriach realizacyjnych, więc zobaczymy jak ten emocjonalny stosunek będzie wyglądał w relacji Litwina, który jest wybitnym, światowej klasy reżyserem .
12 września 2015 r. we współpracy z Teatrem Wielkim – Operą Narodową artyści zajmą Plac Teatralny.– Pokażemy naszej społeczności warszawskiej i ogólnopolskiej teatr w wymiarze plenerowym. Chcemy otworzyć to wszystko, co jest tajemnicą teatru, co jest jego historią, co jest jego dokonaniami będzie to „pierwsza w historii wielowątkowa prezentacja teatru na powietrzu”. Wśród atrakcji ma być m.in. „ożywienie” znajdującego się w tym miejscu pomnika Wojciecha Bogusławskiego. 
Dyrektor Teatru Wielkiego – Opery Narodowej Waldemar Dąbrowski zapowiedział m.in. wystawienie 6 listopada „Strasznego dworu” Stanisława Moniuszki w reż. Davida Pountney’a, twórcy z Wielkiej Brytanii. – Po prostu chcę, żeby ktoś z innej sfery kulturowej odczytał „Straszny dwór” i powiedział nam, czy to jest dzieło uniwersalne, czy to jest dzieło lokalne – tłumaczył Dąbrowski. 
Za „największy wkład” Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w przyszłoroczny jubileusz Dąbrowski uznał uruchomienie systemu rejestracji i streamingu spektakli, które będą wystawiane w kierowanej przez niego instytucji. – To już jest totalna nowoczesność. To robi Wiedeń, robi Berlin, w innej formie także Metropolitan Opera z Nowego Jorku. Doszlusowujemy do tej absolutnej czołówki europejskiej -podkreślił dyrektor. 
Jubileusz polskiego teatru – w ocenie Dąbrowskiego – powinien być także okazją do zwrócenia uwagi na potrzebę większej dbałości o talenty artystyczne. – Talent jest wartością nadzwyczajną, a w sztuce rozwinięty talent oznacza bardzo szczególny sposób rozmowy z Panem Bogiem. Bo to jest to medium, które łączy człowieka z najwyższymi wartościami, jakie wykreował w swojej ziemskiej egzystencji z nadzieją, że jest coś jeszcze lepszego niż ziemia – podkreślił. Dodał przy tym, że w dziedzinie muzyki Polska dostarcza światu mniej niż mniejsza od niej Estonia czy Łotwa.

Uroczysta inauguracja obchodów  250-lecia polskiego teatru 12 lutego w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie

źródło: http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/193531.html

Teatr Narodowy 
w Warszawie

 Powstał w 1765 roku z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Była to pierwsza w kraju scena publiczna ze stałym i zawodowym zespołem składającym się z polskich artystów.

Pierwsza premiera inaugurująca działalność Teatru Narodowego – NATRĘCI Bielawskiego – odbyła się 19 listopada 1765 roku w gmachu warszawskiej Operalni przy ulicy Królewskiej. Budynek ten polska trupa dzieliła z zespołem francuskim, niemieckim i włoskim. Początkowo teatr nazywano „narodowym” ze względu na to, że gra w ojczystym języku, sztuki rodzimych autorów. Nie istniała jeszcze instytucja o nazwie Teatr Narodowy. Dopiero po kilkunastu latach usankcjonowano tę właśnie nazwę.
Teatr został pomyślany jako miejsce krzewienia idei oświeceniowych i polemiki z kulturą sarmacką. Najciekawszym twórcą repertuaru pierwszych sezonów teatru był jezuita, Franciszek Bohomolec przeciwstawiający w swoich sztukach „starego” Polaka typowego bohatera „nowej daty” – człowieka otwartego na świat, krytycznie patrzącego na tradycję 
i aktualne stosunki społeczne. „Przez sto lat mieli odtąd Polacy pisywać sztuki, w których głównym wątkiem jest takie starcie dwóch postaci. (…) Kontusz i frak stawały się symbolami, wyrażały konflikt między podziwem dla cywilizacji zachodniej a przywiązaniem do odrębności, powstałych w czasie, gdy Polska żyła w izolacji.” (Z. Raszewski, „Krótka historia teatru polskiego”).
W 1774 roku teatr przeniósł się do Pałacu Radziwiłłów na Krakowskim Przedmieściu. Po czterech latach uzyskał nową siedzibę specjalnie wybudowaną dla jego potrzeb. 
 […]
źródło: http://culture.pl/pl/miejsce/teatr-narodowy-w-warszawie

Teatr Wielki-Opera Narodowa 
w Warszawie

  Od 1774 roku warszawskie przedstawienia operowe, teatralne i baletowe odbywały się w Pałacu Radziwiłłowskim na Krakowskim Przedmieściu (obecny Pałac Prezydencki). 
Tam 11 lipca 1778 roku miała miejsce premiera pierwszej polskiej opery w wykonaniu polskich aktorów. Była nią Nędza uszczęśliwiona Macieja Kamieńskiego z librettem Wojciecha Bogusławskiego według komedii Franciszka Bohomolca. Tak narodziła się polska Opera Narodowa.
W latach 1779-1833 przedstawienia grane były przy Placu Krasińskich w nowym budynku teatralnym, zwanym z czasem Teatrem Narodowym. Na tej scenie rozwinął swoją twórczość znakomity aktor, śpiewak, reżyser, dramaturg i antreprener, ojciec teatru narodowego Wojciech Bogusławski. Tu również, w 1785 roku rozpoczął działalność polski zespół Tancerzy Jego Królewskiej Mości pod kierunkiem baletmistrzów Francois Gabriela Le Doux z Paryża i Daniela Curza z Wenecji. Balet warszawski osiągnął wkrótce europejską renomę.
Od ponad 170 lat reprezentacyjną polską sceną operowo-baletową jest Teatr Wielki. Wzniesiony został w latach 1825-1833 według projektu włoskiego architekta Antonia Corazziego z Livorno jako siedziba działających już wcześniej w Warszawie zespołów narodowej opery, baletu i dramatu. Pierwsze przedstawienie w nowo otwartym teatrze odbyło się 24 lutego 1833 roku, a był nim „Cyrulik Sewilski” Gioacchina Rossiniego.
[…]
źródło: http://culture.pl/pl/miejsce/teatr-wielki-opera-narodowa-w-warszawie http://www.polskiplakat.link2.pl/galeria.html 
http://designattack.pl/plakaty-teatralne-i-operowe-w-wilanowie/