Orhan Pamuk
Pozornie, znowu o tym samym – turecki kompleks niższości, niezrozumienie Wschodu przez Zachód, zagubienie ludzi w pięknym, acz smutnym kraju czterech mórz… Jednak Orhan Pamuk stale zadziwia, tym razem tworząc empatyczny portret dalekiej krainy, której immanentną część stanowią idealiści.
Turcja, lata 80. XX wieku. Do starego, rozsypującego się domu na tureckiej prowincji przyjeżdża troje młodych ludzi, którzy chcą odwiedzić swoją dziewięćdziesięcioletnią babkę. Dom, pogrążony w przedziwnej ciszy, kryje wiele rodzinnych sekretów, mających swój początek kilkadziesiąt lat wcześniej, kiedy Fatma przybyła do małego miasteczka ze Stambułu ze swoim mężem, zafascynowanym zachodnią kulturą lekarzem-ateistą, który marzył, że pisana przez niego i ostatecznie nigdy nieukończona wielotomowa encyklopedia, zbierająca całość ludzkiej nauki i doświadczenia, oświeci zabobonne umysły tureckiego ludu…