Ignacy Karpowicz

Ignacy Karpowicz pisze jednocześnie realistycznie i delikatnie. Prawdziwie i onirycznie. W powojennej Polsce, w przyszłości i teraźniejszości – ze słów każdej części przebija czułość. Daje się „zczytać” i wchłonąć.
Można odczuć, że czegoś w książce brak, można nie poczuć się porwanym i poruszonym, ale warto przeczytać, choćby tylko dla niej. Dla czułości w historii i słowie. Dla miłości.

Ania Darewska